๑ ทาน คือ การให้นอกจากการบริจาคทรัพย์สินหรือสิ่งของแล้วยังรวมถึงการให้น้ำใจให้ข้อแนะนำที่เป็นความรู้ ให้รอยยิ้มและปิยวาจาแก่ทุกคนที่อยู่ใกล้ตัว
๒ ศิล คือ ความประพฤติที่ดีงามสำรวมในศีล รักษากาย วาจาให้เรียบร้อย มีความประพฤติที่ดีงามตามหลักศาสนาของตน ไม่ว่าจะศาสนาใดๆก็ตาม
๓ ปริจจาคะ คือ ความเสียสละ รู้จักเสียสละความสุขส่วนตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ลดความเห็นแก่ตัว มีจิตสำนึกที่จะช่วยเหลือสังคมให้ดีขึ้น
๔ อาชชวะ คือ ความซื่อตรงประพฤติต่อตนเองและผู้อื่นด้วยความจริงใจ ซื่อสัตย์สุจริต ไม่คิดคดโกงผู้อื่น รวมทั้งซื่อตรงต่อหน้าที่การงานของตนเอง
๕ มัททวะ คือ ความสุภาพอ่อนโยนทำตัวให้สุภาพอ่อนโยน ไม่เย่อหยิ่งถือตัว มีสัมมาคารวะไม่แสดงกิริยาหยาบคาย ทั้งกับผู้ใหญ่ ผู้น้อยและเพื่อนในระดับเดียวกัน
๖ ตปะ คือ ความเพียรไม่เกียจคร้าน ไม่ย่อท้อ ปฏิบัติหน้าที่การงานด้วยความมุมานะ ต่อสู้กับอุปสรรค์ต่างๆ จนประสบความสำเร็จ
๗ อักโกธะ คือ ความไม่โกรธไม่มีจิตใจที่มุ่งร้ายพยาบาท รู้จักข่มจิตใจไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ หรือหากจะลงโทษผู้ทำผิดก็ทำตามเหตุผล
๘ อวิหิงสา คือ การไม่เบียดเบียนไม่บีบคั้นกดขี่ผู้อื่น ไม่หลงระเริงในอำนาจ หรือบีบบังคับข่มเหงผู้ที่ด้อยกว่า รวมไปถึงการไม่ควรเบียดเบียนธรรมชาติ
๙ ขันติ คือ ความอดทนมีความอดทนต่อความยากลำบาก มีกำลังใจในการดำเนินชีวิต และไม่ย่อท้อต่อการทำคุณงามความดี
๑๐ อวิโรธนะ คือ ความยุติธรรมไม่หวั่นไหวตามคำพูด อารมณ์ หรือลาภยศ ไม่ประพฤติผิดทำนองคลองธรรม ทำอะไรด้วยความถูกต้อง ไม่ใช่ถูกใจ